بگذار بگویم :

آخر فهمیدم چه ربطی بهم داریم !

 

 که پشت این همه فاصله تا این حد به من نزدیکی ...

 

 " تو ادامه ی وجود منی "

 

دل من با تو آرام گرفت

 

این نوشته های گاه و بی گاه

 

قلب من است برای تشکر از تو

 

که تمام کج خلقی هایم را تحمل کردی

 

 صبورانه همه ی بهانه گیری هایم را هضم کردی

 

و آخر هم با همان زنگ صدای همیشگی ..

 

تسکینم دادی

 

من نمی دانم چه شد یا از کجا پیدا شدی

 

ولی.. خوب کردی ادامه ی وجود من شدی

 

  . . . خوب کردی !